அடையாளத்திற்கென ஒரு விரலை வைத்து
மூடிய புத்தகத்தோடு
காற்று வகுப்பெடுக்கும் ஜன்னலில்
பதிகிறாள் அவள்
விரல்வழி மேலேறி வருகிறது
ஒரு உப்புப் பாலை
இருவர் இருக்கையில்
உப்புச்சிலையாக அவள் ஒருத்தி
காற்று விசிறும் ஆணிகளை உள்வாங்கி
பாசி மூடிக்கொள்ளும் முகம்
இறுகிக்கொண்டே போகும்
கண்ணின் பனிக்குடம்
அந்தப் பெயரெழுதிய துளி விழுகையில்
உடையலாம்
பற்றிய இடத்திலிருந்து
விடாமல் வருகிறது ஒற்றை இழை
குச்சியின் சிறு பொறி போதும்
அறுத்துவிட
இழை தொட்ட
ஒரு புள்ளி ஈரப் பசைக்காக
உரசப்படாத தீக்குச்சியோடு
நீண்ட சாலையில்
போய்க்கொண்டிருக்கிறது
அவள் பேருந்து.
எழுதிய நாள் 30 செப்டம்பர் 2019
No comments:
Post a Comment